In mijn jeugdjaren heb ik heel veel meegemaakt. Ik heb onder andere een half jaar in de jeugdpsychiatrie verbleven. Mijn mama was er elke keer voor mij. Tussen haar werk door bracht ze mij van Poperinge naar Pittem en terug. Dit iedere maandagochtend, woensdagmiddag en zaterdagochtend.
Wanneer ik anorexia had & ik het echt niet meer volhield kwam ze naar me toe, soms ‘s avonds laat. Toen ik eventjes van het padje was heeft ze mij blijven steunen & heeft ze ervoor gezorgd dat ik terug op het rechte pad belandde. Ondanks alles wat ik haar heb aangedaan heeft ze mij nooit opgegeven.
Ik ben 7 maanden geleden mama geworden. Ik studeer nog en heb dus momenteel geen inkomen. Mijn ouders vangen mijn hele gezin op. Mijn dochter, vriend & ik mogen bij mijn ouders wonen. Mijn mama is er altijd voor me. Ik kan voor alles bij haar terecht. Ze doet ontzettend veel voor mijn dochter en ook voor mij. Soms zeg ik het haar te weinig maar zij is de reden dat ik ben blijven doorvechten en zij heeft ervoor gezorgd dat ik nog in leven ben. Ik ben mijn mama ontzettend dankbaar.
Heel veel vrienden zeggen dat ze een moeder als die van mij willen en daar kan ik heel goed inkomen. Mijn moeder is een echte heldin. Ze staat altijd voor iedereen paraat. Ze probeert telkens iedereen te helpen. Ze werkt op de rechtbank bij slachtofferonthaal. Ik ben ervan overtuigd dat zij in het werkveld ook zo is. Ze doet haar werk met hart & ziel. Mijn moeder verdient geen pluim maar een hele kip & daar zijn vele mensen van overtuigd.