Onze mama is een beetje onze Florence Nightingale. Als doorwinterde verpleegster twijfelde zij geen seconde om zich als vrijwilligster op te geven voor het vaccinatiecentrum in Waregem. Mama staat eigenlijk al haar hele leven klaar voor iedereen. In haar jonge leven hielp ze volop mee op de boerderij van haar ouders. Eerst de dieren verzorgen en dan pas schoolwerk maken was daar de leuze. Gelukkig was mijn oma een vooruitstrevende dame die wel begreep dat haar 4 dochters en 2 zonen best een diploma haalden. Bijzonder om te weten is dat 4 van de 6 kinderen in de zorg hebben gewerkt. Het zat er dus al vroeg in om voor iedereen klaar te staan.
Mama kreeg vier kinderen en bleef altijd werken als verpleegster. Omdat papa toch ook veel weg was van huis als bedrijfspsycholoog ging mama werken als nachtverpleegster. Shiften van 10 uur met 35 mensen op de gang. Dit is niet voor iedereen weggelegd. Toen haar mama ziek werd en zo veel mogelijk thuis werd verzorgd nam ze terug haar verantwoordelijkheid en stond ze samen met haar zus dag en nacht klaar. Helaas werd die zelfde zus enkele jaren later erg ziek en heeft mijn mama gedurende 5 jaren 2 gezinnen onderhouden. Mijn tante werd immers maar 48 jaar en liet 3 kinderen na. Toen ze na al die dienstjaren in vervroegd pensioen kon twijfelde ze nog. Maar al die jaren nachtdienst zijn toch een verkorting van een mensenleven.
We overtuigden haar om toch eindelijk eens voor haar zelf te kiezen. Intussen heeft ze ook al 5 kleinkinderen waar ze steeds paraat voor staat. Mama staat uitermate positief in het leven en maakt haar zo onze inspiratiebron. We mogen haar letterlijk dag en nacht bellen en staat altijd voor ons klaar. Ze houdt van de mensen en de mensen houden van haar. Ze draait dubbele shiften in het vaccinatiecentra en ik vraag haar om af en toe eens niet te gaan. Haar reactie? als we allemaal niet gaan dan zal het ook niet lukken é. Dus ze gaat vooruit en zo ken ik haar al m’n hele leven. Komaan vooruit! Morgen is het beter! Isabelle, 36 jaar (oudste dochter)