Farhad is 15 jaar. Hij is uit Afghanistan en behoort tot het Hazaravolk.
In augustus 2021 verliet hij zijn land. In december 2021 kwam hij alleen aan in België.
Hij leerde Nederlands en onze samenleving kennen. Hij werkt aan zijn dromen door concrete acties.
Je kan zijn droom in één woord samenvatten: menselijkheid, humanity.
En zijn levensmotto is: ’we should raise our voice’ – we moeten onze stem verheffen’. In deze woorden horen we de stem van veel anderen.
Hij komt op en zorgt voor leeftijdsgenoten als het moeilijk is. Altijd is hij er voor hen: hij krijgt vertrouwen en luistert, met een groot hart en een open geest. En hij zoekt anderen die kunnen helpen. Hij heeft zo al heel wat jongeren geholpen en gered. Hij hoort, ziet en handelt.
Hij werkt aan een brief voor Belgische en Europese politici. Daarin vraagt hij aandacht voor mensen op de vlucht. Hij schrijft: ‘Ik vraag dat mensen als mens behandeld worden, met respect en zonder geweld. En dat elk gezin van vluchtelingen de kans krijgt om samen te leven in een een veilig land, omdat samenzijn als gezin zo belangrijk is voor het voelen van zorg en liefde.’
Als conclusie zegt Farhad: ik vraag uw actie zodat niemand nog moet vluchten omdat je leven in gevaar is, zodat geen enkele jongere dit moet meemaken. Hij vraagt ook aandacht voor kansen op onderwijs voor jongens en meisjes. En voor de genocide op de Hazara.
Zijn grote voorbeeld is Abdul Ali Mazari. Farhad schrijft: ‘Het is door hem dat het Hazaravolk zelfvertrouwen heeft; hij moedigde ons aan kinderen naar school te sturen en onze talenten te gebruiken. Als de Hazara de energie hebben om op te staan, de kracht om te dromen en aan een menselijke samenleving te werken, is dat door hem.’ En deze woorden zijn ook van toepassing op Farhad zelf.