Mijn moeder is 67 jaar, is weduwe en had net een relatie achter de rug toen ik onlangs een zware knie operatie kreeg. Ze is bij mij komen inwonen voor de dagelijkse verzorging. Ondanks het feit dat ze zelf geen makkelijke periode doormaakt en ook ondertussen een nieuwe woning moest zoeken heeft ze zich de ganse periode, nu al 5 weken, ingezet voor mijn welzijn thuis. Ze is mijn held. Binnen enkele weken kan ik terug zelfstandig zijn en aan het werk. Zonder haar zou ik niet geweten hebben hoe deze periode door te komen. Ik ben haar dankbaar voor de zorg, de boodschappen, het koken, het wassen, maar vooral voor haar eindeloos geduld. Op haar leeftijd en na op haar 56ste weduwe te zijn geworden is het niet evident geweest altijd sterk te blijven. Haar gezondheid laat het niet altijd toe om alles te doen wat ze wil maar ze blijft elke dag actief en zorgzaam voor de mensen in haar omgeving.
