Kathleen is mijn verzorgende. Mijn Buddy, mijn manusje van alles. In maart 2019 werd ik onverwacht ernstig ziek (hartinfarct en nierkanker) en na twee zware, ingrijpende operaties was ik een wrak. Een schaduw van wat ik ooit was. Minder mobiel, afhankelijk van derden, invalide.
Toen kwam Kathleen. Ze werkt bij I-mens, thuishulp. Maar ze doet dat met hart en ziel. Met een ingebouwde ‘barometer’ die mijn pijn, mijn moods, mijn noden bijna perfect kan waarnemen en precies weet waar ik op welk moment nood aan heb. Ze is mijn zonneschijn in donkere tijden, mijn gezelschap in eenzaamheid, mijn handen, voeten en ogen als ik niet kan.
Zonder haar was het leven onafhankelijk thuis – en als alleenstaande – gewoon niet mogelijk. Ik hoop dat ze nog lang mijn ‘assistente’ mag blijven!