Mijn held is mijn mama Margriet. Mijn zus Katrien heeft 2 kinderen, Margot en Lucas. Ik heb ook 2 kinderen, Elien en Charlotte. Mijn mama Margriet heeft telkens vanaf het moment dat wij haar kwamen vertellen dat we zwanger waren van één van haar 4 kleinkinderen een dagboek bijgehouden over dat specifieke kind.
Ze heeft dit dagboek gedurende 18 jaar geschreven, tot ze volwassen zijn. Het bevat kleine anekdotes, maar ook grote levensgebeurtenissen. Wat ook zeer bijzonder is, is dat mijn mama dit 18 jaar lang voor iedereen geheim heeft gehouden. Toen de oudste kleindochter Elien 18 jaar werd op 31/12/2021, heeft ze het eerste dagboek afgegeven en kon mama eindelijk haar geheim delen. Enkele maanden later werd Margot 18 jaar en kreeg ook zij een gepersonaliseerd dagboek over haar eerste 18 levensjaren. Deze zomer wordt Charlotte 18 jaar en zij is aan het aftellen om te weten te komen wat zij heeft meegemaakt van baby tot nu. Lucas is pas volgend jaar aan de beurt.
Deze dagboeken zijn echt een ‘monniken’-werk. Voor elk kleinkind apart een eigen dagboek schrijven over wat dat specifieke kleinkind meemaakt, ik ken geen enkele grootouder die dat al gedaan heeft. Niet alleen is het een prachtig geschenk voor de kleinkinderen, maar ook voor ons, de kinderen, want ook wij hebben nu op papier al die kleine en grote dingen dat onze kinderen hebben meegemaakt.
Mama heeft sinds 10 jaar de diagnose van Parkinson gekregen. Het schrijven gaat steeds moeilijker. Maar zoals een echte held, is ze steeds blijven verder werken aan de 4 dagboeken. Nu typt ze alles, print het af en plakt het in de statige dagboeken. Ook nog frappant, mama kocht destijds de boeken, nu na 18 jaar zijn de bladzijden juist allemaal gevuld, zonder dat ze hier specifiek rekening had mee gehouden.