Sarah

We kwam naar België door de oorlog uit Kharkiv. We kwamen bij toeval in Sara’s gastgezin terecht. Eerst waren we in shock, bang voor vliegtuigen en om naar buiten te gaan. Ik huilde de hele tijd, maar na een paar dagen leidde Sarah ons letterlijk bij de hand door alle noodzakelijke diensten. Ik zal nooit vergeten dat ze om 4 uur ‘s ochtends met ons opstond om met mij en de kinderen de noodzakelijke procedures voor de registratie van asiel te doorlopen. Ze nam plaids, broodjes en thee mee en was bij ons omdat ik mistig was en geen Frans kende. Toen zij er was, voelde ik me veel meer ontspannen.

Naast het feit dat Sarah’s familie ons voor het eerst kennis liet maken met hun accommodatie en eten, bracht Sarah al haar vrienden op de hoogte van onze aankomst in haar huis. En zoveel mensen deelden de warmte van hun hart met ons. Ze brachten dingen mee, aten met ons. Zo leerde ik dat er zoveel goeds is in deze wereld. Sara hielp mijn kinderen inschrijven op school, ze hielp me een school te vinden om Nederlands te leren in mijn eerste dagen in België.

Ze hielp me met advies, het zoeken naar een huurhuis voor later, aanbevelingen voor een werkgever en een huisbaas, het vinden van een sportclub voor mijn kinderen. Sarah heeft zelf een man en 3 kinderen, maar ik waardeer enorm de paar maanden van haar leven die ze onbaatzuchtig met ons doorbracht. Dankzij haar steun heb ik toen niet opgegeven. Mijn kinderen zitten nu op school en blijven de sport waar ze van houden professioneel beoefenen. Ze spelen nu voor de Kangaroo Basketball Club in Mechelen, en mijn oudste dochter blijft betrokken bij het nationale dovenbasketbalteam in Oekraïne. Ik kan met zekerheid zeggen dat Sarah mijn held is, want zonder haar zou ik deze uitdaging van het lot zeker niet hebben doorstaan.