In 2016 kreeg mijn schoonvader te horen dat hij de ziekte van Alzheimer heeft, op 60-jarige leeftijd. Mijn schoonmoeder en de rest van de familie gingen meteen op zoek naar steun en informatie. We merkten dat activiteiten vooral gericht werden op mensen met dementie op oudere leeftijd. Jonge mensen met dementie voelen zich daar niet altijd op hun plaats.
Daarom besloot mijn schoonmoeder, Christine, om een eigen vereniging op te richten. Ondertussen is De Companjong een erkende vzw. Met tientallen vrijwilligers houden we de vereniging draaiende en helpen bij de organisatie van de activiteiten.
Toch wil ik vooral Christine persoonlijk even in de bloemetjes zetten. Haar hoopvolle energie en enthousiasme zorgde ervoor dat vrienden en familie meteen klaarstonden om te helpen. Het was haar persoonlijke situatie die zorgde voor de initiële drijfveer, maar haar doorzettingsvermogen maakte het project zoveel groter en zorgt voor impact.
Intussen bestaat de organisatie 6 jaar en zijn er tientallen deelnemers met jongdementie en mantelzorgers in het Waasland die zich gesteund voelen. Binnenkort opent er een inloophuis voor dementie in Sint-Niklaas, waar De Companjong – en dus vooral Christine – de eerste stappen voor heeft gezet en belangrijke partners (stad sint-niklaas, eerste lijnszorg en andere organisaties) bij elkaar bracht.
Iemand die slecht nieuws opneemt en verandert in een verhaal van hoop, actie, en maatschappelijke impact, daar kijk ik naar op.