Mijn held, en die van vele anderen, is Vero Brasseur.
Zij is een thuisverpleegkundige, wat op zich eigenlijk al een heldenjob is… Maar daarnaast zet ze zich belangeloos in voor de mensen die het wat minder breed hebben. Ze maakt soep, of andere maaltijden, vaak tot in de nachtelijke uurtjes, en brengt deze de volgende dag rond, naar behoeftige gezinnen of alleenstaanden. Ze troost. Ze pept mensen op. Ze babbelt en lacht. Ze zoekt mee naar oplossingen voor, schijnbaar, uitzichtloze situaties. En altijd, altijd met de steeds aanwezige glimlach.
Heeft iemand nood aan een tafeltje bij zijn ziekenbed, schuimt ze gift-groepen op facebook af, om die persoon te helpen. Zoekt een jonge mama naar babyspullen, dan staat ze paraat.
Ze zamelt kledij in en schoenen, om gezinnen te helpen en brengt ze ook nog eens rond.
Daarnaast komt ze me jaarlijks helpen bij de Shoe-Box-Actie, waarbij behoeftigen altijd op een feestelijk pakje kunnen rekenen, tijdens de feestdagen.
Vero ging ook, zonder aarzelen, helpen, tijdens de noden in Pepinster.
Al sinds de jaren die ik haar ken, bewonder ik haar nooit aflatende, positieve energie om mensen te helpen, waar ze kan.
We staan hier altijd zo versteld van: hoe doet ze het toch allemaal!
Ze is echt een heldin, die vele hartjes gelukkig maakt.